Ibu,lumunturing tresnamu kaya aluning ombak samudra. Sambung-sinambung tanpa kendhat anngonmu nggula wenthah keng putra. Ibu, asihmu kadya sunaring bagaskara. Tansah paring pepadhang. Ora ngangkluh. Ya mung kanggo keng putra. Ibu, sewu atur ora bakal bisa nandhingi gedhene katresnanmu. Matur nuwun sanget, Bu.

.Tresna iki, kadya ambaning bawana. Kepara luwih. Tresna iki ora bisa keliya, ya mung siji. Tresna iki netep ing jero ati. Esuk, awan, sore, lan wengi. Tansah eling lan kelingan. Tresna iki takgawa nganti tumekaning pati. Tresnaku kanggo Gusti Allah, kang murbeng dumadi.

Sejatine urip iku kaya wong lelungan. Sedhela, kaya wong mampir ngombe. Wis kinodar kon manembah. Manut ancasing sing gawe urip. Mula tresnanana awakmu dhewe. Elinga papan panggonnan asalmu. Saka lemah , bali dadi lemah. Elinga,,,,